Nowa wersja lokomotywy:)
PrzestrzeĹ Krakowa
Słuchaj dzieweczko! - ona nie słucha.
Przesunął więc rękę z piersi do brzucha Buch - jak gorąco!
Uff - jak gorąco! Ty żeś tu w nocy? To ty Jasieńku? Jam ci
najdroższa! -Wchodź pomaleńku! W szedł w nią powoli jak żółw ociężale.
Ruszył - dwa razy - tak wolno, ospale.
Szarpnęła się trochę - przyciągnął z mozołem, nogami się zaparł o krzesło za
stołem...
I teraz przyspieszył, i pcha coraz prędzej, I dudni,i stuka, łomoce i pędzi.
A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost! (Klęczała wygięta w pozycji "na
most").
A on ją w tę szparę, w ten tunel, w ten las. I śpieszy się, śpieszy, by
zdążyć na czas.
Aż łóżko turkoce i krzesło też puka, A Jasiu ją stuka, i stuka, i stuka.
Tak gładko, tak lekko, tak calem za cal wyjmował i wkładał ten narząd jak
stal.
A ona spocona, zziajana, zdyszana poległa na plecach, uniosła kolana.
Zdziwiona tym wszystkim, co tu się z nią dzieje.
I pyta się Jaśka, i pyta i śmieje: A skądże to, jakże to, czemu tak gnasz!?
A co to to, co to to, co mi tu pchasz!? Że wali, że pędzi, że bucha, buch,
buch!?
Ach jakże, ach jakże, ja lubię ten ruch!
I gna ją, i pcha ją, i akcję swą toczy, I tłoczy ją, tłoczy ją Jasiu uroczy,
Nagle.. świst. Nagle... gwizd. ... raptem; buch! Ustał ruch.
Oj, gdzie mi zniknąłeś! Chcę jeszcze Jasieńku!
Próbuje go znaleźć swa ręką po ciemku.
A on już bez ducha, juz śpi nieboraczek, malutki, skulony, choć akt nie
skończony!
Więc strzela o pomoc wokoło oczyma. I dziwi się temu, co w ręce swej trzyma.
I płacze, narzeka na los swój niewieści, wiec sama ze sobą zaczyna sie
pieścić.
Pozdrawiam ))
--RS
Rover 414 SLi 94/95
